روز صنعت و چاپ
تورنگ / 11 شهریور 1397
روز صنعت و چاپ روزی ست که می‌توان از تلاش های کارگران، صنعتگران، هنرمندان و بزرگانی که برای هنر کشورمان زحمت می‌کشند، قدردانی کرد. 11 شهریور روز پس از دو سده قدمت، به عنوان روز صنعت و چاپ در کشورمان نام گذاری شد.
برای لحظه ای دنیای بدون چاپ را تصور کنید. دنیایی که هیچ کارت شناسایی ای در آن چاپ نمی‌شود، هیچ کتاب و مجله ای وجود ندارد، هیچ روزنامه ای تاخبار را به گوش مردم نمی‌رساند، هیچ عکس چاپ شده ای خاطرات شیرین و تلخ را یادآوری نمی‌کند و هیچ اسکناسی چاپ نمی‌شد تا با آن مردم به خرید های روزانه شان بپردازند.
همان قدر که این تصور از دنیای بدون چاپ مخوف و ترسناک است، دنیای چاپ و اختراع آن شیرین و لذت بخش است. یکی از مهم ترین اتفاقاتی که در طول تاریخ بشر افتاد، اختراع حروف چاپی مستقل و دستگاه چاپ بود.
در سال 1456 میلادی گوتنبرگ چاپ را اختراع کرد اما چیزی که از آن مطمئن هستیم، این است که فن های چاپ به زمان های خیلی قبل از تر گوتنبرگ بر می‌گردد. زمانی که پادشاه ایران کوروش هخامنشی از کتیبه های سنگی برای نوشتن قوانین حقوق بشر استفاده می‌کرد، نشانه هایی از صنعت چاپ وجود دارد.
چاپ که خلاصه شده واژه قدیمی تر "چهاپ" است، یک واژه است که زبان مغول وارد زبان ما شده است و در زبان مغولی به آن چاو می‌گفتند. معنی این کلمه "قرار دادن سطحی روی سطح دیگر و فشار دادن آن" است.
چاپ در ایران
نخستین چاپخانه ای که در ایران تاسیس شد، به دستور عباس میرزا نایب السلطنه بود و در شهر تبریز بنیان گذاری شد. عباس میرزا یک شخص مورد اعتماد به نام میرزا زین العابدین تبریزی را مسئول چاپخانه قرار داد و اولین ابزار آلات مربوط به چاپ در سال 1233 هجری قمری وارد تبریز شد.
اولین کتاب چاپ شده در ایران مربوط به زمان خسرویانی ست که کتاب اوستا و جزوه های دینی که مربوط به زرتشتیان بود را روی سنگ و نه کاغذ چاپ کرد و حتی پس از مدتی سالنامه زرتشتیان هم به چاپ رسید که نام آن را "راستی" نهادند و در میان ایرانیان توزیع کردند.
پس از گذشت چندین سال که اهمیت صنعت چاپ بر همگان روشن شد، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در سال 1382 تصمیم گرفت تا این روز را به نام روز صنعت و چاپ به تقویم ایرانیان اضافه کند و این روز ملی برای قدردانی و حمایت از تمام عزیزانی که در این صنعت مشغول به کار هستند و برای پیشرفت آن تلاش می‌کنند، جشن گرفته شود و این روز پس از درخواست به شورای فرهنگ عمومی به رسمیت شناخته شد و وارد تقویم شد.
